Otanjōbiomedetō Luuk-san! Luuk bereikte vandaag de heuglijke leeftijd van 35 jaar; iets waar hij zelf zo min mogelijk aandacht aan wilde schenken, en Marius daarom des te meer. Los van Luuks verjaardag stond de dag in het teken van ons bezoek aan de Nihonsakari brouwerij in Nigonomiya, aan de rand van Osaka. We werden om 13:00 uur verwacht bij Nihonsakari, en hadden dus alle tijd om nog even wat souvenirtjes voor het thuisfront te scoren.
We namen de Rokko-line (een monorail van en naar het Rokko Island waar ons hotel zich bevond) naar de binnenstad van Kobe. Na een goede kop koffie (gezet met de Japanse Siphon-koffiemachine) liepen we het overdekte Motomachi winkelcentrum in, en werd er hier en daar nog een klein aandenken gescoord. Er moest en zou nog even gelunched worden, maar we kwamen ietwat in tijdnood om ergens uitgebreid te gaan zitten. We besloten de Rokko-line terug te nemen naar het hotel en een maaltijd te scoren bij de supermarkt naast ons hotel.
Koffie van de Japanse siphon.
Het woord ‘supermarkt’ kun je hier ook rustig vervangen door ‘Japanse Sligro of Hanos’: alle verswaren die je kunt bedenken werden hier aangeboden, met een fantastisch assortiment aan versbereide sushi, sandwiches en bento boxes (ingepakte maaltijden).
Na een snelle maar smaakvolle bento box namen we een taxi naar Nihonsakari, waar we keurig tien minuten eerder dan afgesproken aankwamen. Jullie kennen inmiddels het riedeltje: introductie, rondleiding, proeverij. Dat zal ik hier niet herhalen, maar het grote verschil met onze eerste drie bezoeken en dit bezoek was de omvang: Nihonsakari staat in de top 10 van de grootste sakeproducenten van Japan, en dat was te merken aan de omvang van dit bedrijventerrein. Deze brouwerij (inclusief hoofdkantoor en eigen restaurant) nam ongeveer een heel stratenblok in beslag.
De plattegrond van de Nihonsakari brouwerij.
Alles was hier gigantisch vergeleken met Endo (dag 3), Toshimaya (dag 4) en Watanabe (dag 5). Ons gemiddelde aantal stappen van de voorgaande dagen stond op 20.000 en een beetje, maar dat werd hier ruimschoots overtroffen. In een gebouw van zes verdiepingen en een defecte lift hoef je je in ieder geval geen zorgen te maken over je calorieverbranding. Ook hier kon een proeverij natuurlijk niet ontbreken, en proefden we naast een aantal fantastische sake’s ook een matcha sake en een gin. De matcha sake werd zowel puur geschonken, als gemixt met volle melk en ijs. Verrassend lekker! Ook de gin was mooi: zowel puur, als gemixt met tonic.
Proeven!
Van tevoren was ons gevraagd of we met onze gastheren mee wilden eten in hun restaurant naast de brouwerij. Ook hier was het eten van zeer hoge kwaliteit en bomvol smaak. Traditiegetrouw begonnen we met een biertje, maar bij de gerechten werd natuurlijk sake gedronken. Tijdens dit diner dronken we zowaar onze eerste opgewarmde sake van de reis, en dat herinnerde ons eraan dat sake echt niet alleen maar koud geconsumeerd kan worden: dit was namelijk heerlijk!
Voor-, tussen- en hoofdgerecht in het restaurant van Nihonsakari.
In de tussentijd had Marius onze gastheren geïnformeerd over Luuks verjaardag, en dus sloten we het diner af met een taartje. Als klap op de vuurpijl nam Export Manager Fumimaro Kobayashi ons nog mee Osaka in. Een kleine, doch efficiënte kroegentocht volgde, met op de achtergrond de bekende neonlichten van Osaka. Een mooie afsluiter van onze laatste volledige dag in Japan!
3x raden wie dit leuker vond...
De achtste, tevens laatste dag. Aan alles komt een eind, en zo ook aan deze fantastische reis. De rit van ons hotel naar het vliegveld zal ik niet uitgebreid behandelen: alles verliep soepel en vlot, zoals de voorgaande zeven dagen. Om 12:55 uur stegen we op en namen we afscheid van dit geweldige land met zijn prachtige producten en hartverwarmende bevolking. We wisten alle vier vrijwel zeker dat dit geen vaarwel zou zijn, maar een tot ziens: dit land is te bijzonder om slechts één keer te bezoeken.
De complete reis (hier afgebeeld in kilometers met de auto, maar zoals jullie weten hebben wij alles met de trein en een enkele bus afgelegd). Bron: Google Maps.
Waar we op de heenvlucht over alle landen vlogen die op -stan eindigen, trokken we die lijn als het ware door op de terugvlucht: via Alaska, Groenland en IJsland vlogen we in een kleine 14 uur terug naar Schiphol. Onze fantastische collega Manouk had haar zaterdagmiddag opgeofferd om ons op te komen halen, en dus reden we net na etenstijd Den Haag binnen. We waren gesloopt: na bijna duizend kilometer in zeven dagen tijd, gemiddeld twintigduizend stappen per dag en een vlucht van veertien uur waren we aardig gaar, maar dat deed niets af aan de prachtige mensen, gebieden, bedrijven en producten die we hadden leren kennen. De acht uur tijdsverschil hielp wat dat betreft ook niet echt: voor ons gevoel was het namelijk al diep in de nacht toen we thuis werden afgezet. Maar deze reis zouden we alle drie met liefde nog een keertje overdoen.
En we kunnen binnenkort hopelijk nagenieten zodra we onze nieuwe sake’s geleverd krijgen bij onze opslag aan de Binckhorstlaan. We hopen dan ook ons enthousiasme over deze producten en de mensen erachter over te kunnen brengen op de rest van ons team, en natuurlijk op onze klanten! Maar daarover later meer.. voor nu: bedankt voor het lezen, en kanpai!
De neonlichten van Osaka.
