Woensdagavond 11 oktober was hartje Rotterdam het decor voor een masterclass Centre-Loire van register-vinoloog, wijndocent en Loire-expert Chris Alblas. Een mooie kans om in te zoomen op Sancerre, Pouilly-Fumé, Menetou-Salon en de andere 5 AOP’s (en 2 IGP’s) die deze subregio rijk is. Maar niet alleen dat: het bood mijn collega Josephine en mij ook de gelegenheid om de gloednieuwe wijnbar Proef bij Platenburg van de gelijknamige wijnkoperij te bezoeken.
Wijnkoperij Platenburg (opgericht in 1894 door Leo en Maria Platenburg) is al bijna 130 jaar een begrip in de Rotterdamse wijnwereld. Inmiddels staat de 4e generatie aan het roer: Julien Platenburg nam in 2018 het stokje over van zijn ouders Ger en Lia. Los van de wijnwinkel is het sinds kort ook mogelijk om in het naburige pand (voorheen een bloemenwinkel) te genieten van de brede selectie wijnen die Platenburg te bieden heeft. Deze hippe wijnbar voelt als een logische stap voor Julien en compagnon Daniëlle Duijvestijn, en is wat ons betreft een toegevoegde waarde voor de Rotterdamse horeca.
Chris Alblas heette ons welkom voor zijn masterclass. Het was geen verrassing dat Chris gevraagd werd voor dit thema: ook voor de Vinologenopleiding van de Wijnacademie verzorgt hij het college over het wijngebied de Loire. Na zijn introductie waarin onder andere de verschillende herkomstbenamingen, druivenrassen, microklimaten en bodemtypen aan bod kwamen, was het tijd om te proeven.
Waar je wellicht verwacht dat er afgetrapt zou worden met sauvignon blanc (80% van de aanplant en verantwoordelijk voor grote namen als Sancerre en Pouilly-Fumé), werd er juist gekozen voor twee onderbelichte druivenrassen die zich stiekem enorm thuis voelen in het koelere klimaat van de Loire: chasselas en pinot gris. De chasselas (in Zwitserland bekend als fendant, de ideale partner bij de raclette) stond aan de basis van de AOP Pouilly-sur-Loire Blanc 2022 van Patrice Moreux. Een frisse, soepele wijn met slechts 12% alcohol in een fruitige, lichte stijl. De pinot gris (plaatselijk ook wel pinot beurrot genoemd) kwam van Domaine Serge Dagueneau & Fils uit IGP Côtes de la Charité. De wijn was ronder, voller, aromatischer en ietwat vettig. Pinot gris is een druivenras dat makkelijk suikers aanmaakt, en logischerwijs lag het alcoholpercentage dan ook iets hoger (13,5%). Ook het houtgebruik was duidelijk aanwezig. Leuk om twee compleet verschillende stijlen te proeven uit hetzelfde gebied: dit geeft duidelijk de diversiteit weer die de Centre-Loire te bieden heeft.
Na twee unusual suspects werd het dan toch tijd voor sauvignon blanc, het paradepaardje van de streek. De Quincy van Philippe Portier werd ingeschonken. De wijn zat qua alcoholgehalte keurig tussen de chasselas en de pinot gris in op 12,6% alcohol. Een Quincy uit het boekje: fris met mooie zuren en aroma’s van citrusfruit, verse groene kruiden en iets grassigs. Aangezien er bij het diner genoeg sauvignon blanc geschonken zou worden, schakelden we over naar rood.
We sloten af met de gamay/pinot noir-blend uit 2022 van Domaine de l’Épineau uit IGP Coteaux du Giennois. De druiven ondergaan een koele voorinweking en een vergisting van slechts 10 dagen, resulterend in een Beaujolais-achtige stijl met dominante aroma’s van fris, rood fruit. De laatste wijn voordat we aan tafel gingen betrof 100% gamay uit een AOP die je vaker op TV voorbij ziet komen dan in de gemiddelde wijnwinkel: AOP Châteaumeillant. Dit betrof een compleet andere stijl wijn: vol en gestructureerd, met behoorlijk wat tannine voor gamay. Een behoorlijk stevige wijn waar je eigenlijk bij moet eten. Gelukkig konden we aan tafel!
Onder leiding van Job de Swart MW begonnen we aan het diner. De eerste gang bestond uit geroosterde prei, parmezaanschuim, krokantjes van citroen en salty fingers. In glas 1 zat Quincy van Domaine du Tremblay; in glas 2 Sancerre van Domaine Millet Nicolas. De Sancerre zou op voorhand favoriet zijn, maar hij kwam nog wat gesloten en neutraal over. Het waren vooral de zuren die overheersten (nou is dat niet verwonderlijk bij sauvignon blanc, maar toch). De Quincy was wat aromatischer, had net iets meer body en bood wat meer tegengewicht bij het gerechtje. Josephine en ik waren het er over eens dat dit de betere combinatie was.
De tweede gang betrof geroosterde én gepureerde pompoen, met een gel van gepofte knoflook in beurre noisette. De wijnen die het tegen elkaar opnamen kwamen beide van Michel Redde: in glas 1 wederom een Pouilly-sur-Loire maar dan uit 2005, en in glas 2 de Barre à Mine 2021. Hoewel het bij die laatste om een van de topwijnen van Michel Redde gaat, kwam hij behoorlijk jeugdig en moeilijk over. Deze cuvée is dan ook bedoeld om weg te leggen, en eigenlijk is het zonde om deze wijn zo jong te drinken. De chasselas uit 2005 was eigenlijk perfect bij de warme, geroosterde tonen van het gerechtje. De licht oxidatieve stijl van de wijn paste zeer goed bij het hartige, rijpe karakter van het gerecht.
De derde gang bestond uit ravioli van artisjok en pecorino in een botersaus, met een crumble van kalamata-olijven en pijnboompitten ter garnering. In glas 1 de Reuilly Gris 2022 van Les Demoiselles Tatin; in glas 2 de Menetou-Salon rosé van Isabelle en Pierre Clément. De Reuilly was 100% pinot gris: een wijn die als witte wijn wordt gevinifieerd, maar door het schilcontact eerder op een rosé lijkt. De Menetou-Salon rosé bestond uit 100% pinot noir en was smaakvoller en geconcentreerder, met wat meer karakter en bite. Volgens ons een mooier glas bij het gerecht.
De laatste gang bestond uit gegrilde knolselderij met bearnaise, truffel en een stroop van ui. Tijd voor pinot noir: in glas 1 Sancerre Rouge van Domaine Sautereau, en in glas 2 wederom een wijn van de familie Clément, maar dit keer de Menetou-Salon Rouge. De Sancerre was mooi lichtvoetig en wat verteerbaarder dan de Menetou-Salon, maar het was juist de wat krachtigere, geconcentreerdere Menetou-Salon die beter paste bij het aardse van de truffel en het geroosterde, gegrilde aroma van de knolselderij. Ook hier dus een voorkeur voor de wijn van Isabel en Pierre.
Er werd afgesloten met de tweede Coteaux du Giennois van de avond: dit keer van Domaine Raimbault, en wel uit 2017, dus nu perfect op dronk. Het was een mooie begeleider van de diverse chocolade-friandises ter afsluiting. Al met al een leerzame, gezellige en vooral smakelijke avond in Rotterdam. Wij komen zeker een keertje terug!
